Taşlamak kolay, bizi anlamak gerek!
Fırtınaya karşı otururken,
Dalgalara !
Bir damla yaş bırakman gerek.
En deli halinde bile
Kimse duymadan, sakince
Soluyarak dertleşmen gerek.
Az çok ıslanması gerek teninin,
O sıra kulaklarını insanlara tıkaman gerek.
Dağlarda çalan kemençeyi duyman gerek
Denizin tam ortasında.
Ve eşlik edebilmelisin birkaç mısra ile ona.
Yokuş çıkıp bilmem kaç kere,
Geri dönebilmen gerek.
Cesaret edebilmeyi düşünmek değil
Bizzat kendisi olman gerek.
Bizi anlamak için;
Sesin genetiği olman gerek.
Buralarda iş yok değil, yokuş.
Bir yokuş, mahalle icabında.
Ter atarken sen o yokuşta
Gel de bağırmadan komşunla bir konuş.
Kolaydır kalabalıkta yalnızlaşmışların
Bağırmaktan yakınması.
Niyet, okumak değilse…
Biz de bilirdik cehaleti yazmayı
Ama okuduk.
Bağda okuduk, çayırda okuduk.
Köyde ve şehirde,
Biz her yerde
Okuduk.
Elbet biliz taşa vurup taşlamayı.
Ama biz kemençeye dokunduk
Kavala, tuluma dokunduk.
Söze, şiire tutulduk mısra mısra.
Ama en çok toprağımıza tutunduk.
Filiz UYGUN HAJJAR